Er zijn momenten in ons leven dat we ons moeten realiseren dat ons verleden precies is wat het is en dat we het niet meer kunnen veranderen. Wij kunnen echter, het verhaal dat wij onszelf hierover vertellen veranderen. En door dat te doen, kunnen wij onze eigen toekomst veranderen… Ik herinner mij dat ik in 2015 mijn eerste Vipassana in India deed.

Toen ik na tien dagen mijn eigen stem weer hoorde was ik in extase. Elk blad, elk insect, de wolken en de zon hadden tijdens deze tien dagen een nieuw niveau van schoonheid gekregen. Ik ging er blanco in, ik was niet bezig met de vraag wat is een Vipassana, of hoe kan ik stoppen met denken?! In het bijzijn van wilde apen, schorpioenen, levend als een monnik; heb ik opnieuw uitgevonden hoe het voelt als je zintuigen je laten zien dat er schoonheid bestaat zonder angst. Mijn systeem werd opnieuw gestart en mijn hart stond wijd open. Toen de enorme aardbeving drie weken later plaatsvond, terwijl ik door Nepal reisde, denk ik dat er iets in mij gebroken is.

De zeventien minuten waarin ik na een intens ondenkbare dag van de stad naar het vliegveld reed, zitten veilig in mijn brein opgeborgen. Ik heb mijn best gedaan om ze te vinden: de flarden van geweld, dood en wanhoop, maar mijn hoofd blijft het me vertellen; nog niet. Ik herinner me levendig dat ik door de kleine deurtjes ging om heel misschien aan boord van mijn vliegtuig te gaan. Opeens was ik alleen in de vertrekhal en had ik niemand om voor te zorgen. Ik crashte in de toiletten, ik kon niet ademen!

Ik praatte mezelf terug in de realiteit, stopte mijn paspoort in mijn beha en begon weer te lopen. Uren later zag ik mijn ‘nieuwe vrienden’ weer… We hadden samen aan de andere kant gewacht, ik had hun handen vastgehouden, hun verhalen gehoord, foto’s van families gezien en hun angst gevoeld. Niemand stapte in een vliegtuig, niemand ging weg;’de wachtruimt’ was veranderd. Toen het vliegtuig van de grond kwam, hielden de broer en zus naast me elkaars hand vast. Ik heb me in mijn hele leven nog nooit zo alleen gevoeld. Dit verhaal dat ik heb opgeslagen, kan ik niet bereiken. Het voelt nog steeds alsof het iemand anders is overkomen. En dat deed het. Omdat ik nooit meer dezelfde persoon ben geweest.

Het schudden van de aarde doorstaan ​​en zien hoe klein wij zijn in relatie tot de natuur is iets wat ik op geen enkel ander moment in mijn leven zo heb ervaren.

Ik weet dat ik een vechter ben. Ik zal nooit bevriezen. Je zou zelfs kunnen zeggen dat gevaar gevaar mijn medicijn is; ‘ik ken mezelf beter in gevaar dan in vrede’. Ik heb grote dromen. Ik verdiep mij in trauma, de werking, zie de mensen om mij heen en specialiseer mij inmiddels als branding fotograaf.

Op deze dierbare plek vind je mijn intieme beleving van de wereld, mijn gedachten en mijn passies; schrijven en fotografie.

Welkom op mijn website!