Zakken in het eilandleven

“Now more than ever do I realize that I will never be content with a sedentary life, that I will always be haunted by thoughts of a sun-drenched elsewhere.” 

Langkawi | 2023

Rechttegenover de islamic library op het prachtige eiland Langkawi in Maleisië zit ik op een rechte houten stoel te sippen aan een verse kokosnoot. Mijn zwarte jurk valt in een punt rondom mijn boezem, voor de kimono is het te warm. Het blijft vreemd, kan het zo? Ik draag altijd het liefste kleding die ik nog een beetje kan aanpassen aan waar ik ben. Het geeft vooral een ander contact met de vrouwen. De bibliotheek is tevens een kleine moskee en terwijl deze leeg stroomt staat een oude man in de keuken vlak achter mijn tafel te koken voor ons. Voor een paar euro maakt hij de heerlijkste dingen. Ravi eet alles mee, wat een moederhart écht enorm vult. De geuren die mij tegemoet komen moesten eerst weer landen. Het was veel, de omschakeling.

Sinds kort voel ik mij weer thuis in mijn lievelings; reizend door dit fantastische werelddeel. De rijkdom hier zit hem in andere dingen. De mannen zijn zachter, de cultuur ongetwijfeld ingewikkelder dan ik kan bevatten, maar het voelt goed. Het nieuws uit Nederland staat uit en langzaam dooft de vlam die ons in dat drukke bestaan zo warm hield. Het vuur mag uit. Weet je, alle jaren dat ik zo hard ‘werkte’ aan mijzelf zijn niet voor niks geweest; maar ik leerde niet echt wat er het meest toe doet. 

Zo begrijp ik nu pas, stukje bij beetje dat mijn zenuwstelsel mij eigenlijk regeert. Dat ik die mag leren kennen, alvorens ik kan vertrouwen wat het mij verteld. Dat luisteren naar je lijf is zo’n rot advies als je geen idee hebt. Als er gezegd is: hè wat zij zegt klopt niet. We zijn onwetend, bang misschien; voor hoe ons lichaam tegen ons praat. We leren eigenlijk niet wat voor boodschappen er überhaupt bestaan en als waakzaamheid je standaard wordt om te overleven, dan is pijn of ongemak eerder een afleiding dan een signaal.

Zo kom ik juist thuis in de Aziatische chaos die anderen overprikkeld. Het warme klimaat, de zon die mij rustig maakt; ik weet eindelijk een keer wat ik nu moet doen. Alle reizen gingen over het najagen van onmogelijke illusies; deze keer is het anders, ik ben ook niet meer alleen. Mijn grote liefdes lopen dit keer met mij mee; wat is dat een magisch gevoel.