A memorable visit to Jaipur
“This is indeed India!”
“…. the land of dreams and romance, of fabulous wealth and fabulous poverty, of splendour and rags, of palaces and hovels, of famine and pestilence, of genii and giants and Aladdin lamps, of tigers and elephants, the cobra and the jungle, the country of hundred nations and a hundred tongues, of a thousand religions and two million gods, cradle of the human race, birthplace of human speech, mother of history, grandmother of legend, great-grandmother of traditions, whose yesterday’s bear date with the modering antiquities for the rest of nations-the one sole country under the sun that is endowed with an imperishable interest for alien prince and alien peasant, for lettered and ignorant, wise and fool, rich and poor, bond and free, the one land that all men desire to see, and having seen once, by even a glimpse, would not give that glimpse for the shows of all the rest of the world combined.”
― Mark Twain
Terwijl ik onderweg ben naar Rishikesh, een kleine stad in het Noorden van India, blik ik terug op de afgelopen weken. Ik ben al over de helft, mijn thuisfront begint te kriebelen en het enthousiasme wat ik heb gehad wordt steeds meer beloond. In mijn persoonlijke groei zit een stijgende lijn, waar geen taak in de toekomst die mij nog te wachten staat meer mee kan vallen. Ik heb mijn droom waargemaakt en kan vanuit een diepgewortelde passie beginnen aan het genieten van mijn werk. Er is een last van mijn schouders gevallen, en een nieuw geluk heeft zich diep in mij geworteld. Hoe zwaar het soms ook is om te reizen en werken tegelijk, ik begin steeds meer te begrijpen waarom dit is wat ik moet doen. Ik ben trots. Ik heb een kracht gevonden waarmee ik deuren kan openen voor de toekomst die zelfs als ze weer sluiten onmisbaar zijn geweest in mijn hele proces. Ik kan volmondig zeggen dat ik de gave heb ontdekt om je eigen ‘ik’ te helen. Stoppen met leren zal ik nooit en mijn bewustzijn is voor altijd veranderd.
Dat alles zo zou samenkomen in Jaipur was een grote verrassing. We begonnen vol goede moed aan een onderzoek in deze stad, waar handgemaakt papier, paraplu’s, zijden sari’s en handicrafts al jaren een inkomsten bron zijn voor India. Niet geheel onbelangrijk en waarom we hier zijn is waar Jaipur bekend om staat: zijn zilver en edelstenen. Semi precious & precious stones worden overal verkocht en gemaakt, de mogelijkheden zijn eindeloos. Dat het opnieuw veel verwarring geeft had ik wel verwacht, lang niet iedereen is eerlijk en er is veel te vinden in Jaipur wat niet is wat het lijkt.
Koffertje
Als klein meisje had ik een koffertje, waarmee ik uren kon spelen. Gevuld met stenen en wat ‘prulletjes’ kon ik mijzelf vermaken door alles steeds uit te stallen en weer terug te leggen. Nu ik jaren later aan een groot bureau zit, met twee zakenmannen denk ik gniffelend terug aan deze kindertijd. Alles klopt aan wat ik aan het doen ben en voor het eerst kan ik dat echt ook helemaal voelen.
Het bureau waar ik aan zit is laag en bevindt zich in een kantoor. We zijn binnen gelopen bij een antiekzaak, met vintage zilver, stenen, chakra-stenen en een voorraad aan zilveren ringen waar ik dolgelukkig van word. Bobby is een wijze Indiër, die al meer dan dertig jaar het bedrijf runt wat ooit van zijn vader was. Rustig en beheerst geeft hij eerlijk antwoord op al onze vragen, wat een verademing is na twee dagen dealen met verkopers, prijzen per gram, wel of niet echte stenen en de eeuwige vraag of dit het juiste adres is? Willen deze zakenmannen de toekomst in of beloven ze je dingen die niet waargemaakt gaan worden? Bobby is anders, dat voelde ik meteen. We praten vier dagen lang over stenen en de herkomst ervan, het helende aspect aan deze sieraden en wat mensen ermee zouden kunnen doen. Ik deel mijn plannen, die groots en oneindig zijn. De eerste echte inkopen worden gedaan en een bestelling met door mij persoonlijk uitgekozen stenen en design wordt gestart. Ik ben vervuld van blijdschap en dankbaar voor het ontmoeten van deze bijzondere man.
Alles komt naar boven
Naast dat Bobby een zakenman is heeft hij al jarenlange ervaring in healing en chakra’s. Hij weet meer over mij te vertellen en raakt me diep in mijn bewustzijn met informatie over mijn gevoelens. Ik wist van hun bestaan maar had ze diep en veilig verstopt. Na een bijzondere middag ga ik die avond alleen terug naar zijn kantoor. We praten lang over wat hij ziet in mijn ogen en geeft me een keiharde schop onder mijn zogezegde kont. Geschrokken ben ik en even helemaal de weg kwijt. Hoe kan deze man dit allemaal weten, waar komt dit vandaan en wat is hier gebeurd? Nu ik dagen later schrijf wat ik ervaren heb is de spreekwoordelijke schop onder mijn kont precies wat ik zocht. Hij heeft me in het diepe gegooid en ik kan eindelijk zwemmen. Ik verdiep me verder in de heling van al deze bijzondere stenen, vind een nieuwe toekomst in de leerweg die ik moet doorstaan en maak eindelijk echt progressie. Soms hebben wij mensen helemaal niet door wat er speelt, tot er iemand op je pad komt die je diep in je binnenste raakt. Het is net alsof mijn vader tegenover mij zat, me straf gaf en zonder eten naar bed stuurde. Dat hij dit enkel gedaan heeft met een blik op de toekomst begrijp ik nu pas en ik zie zijn bedoeling.
Er was diep in mij een geworteld verdriet waar ik nog mee aan de slag moest en hij zag het meteen. “Als je echt iets wil moet je ervoor gaan”, zeg ik altijd tegen wie mij dan ook wil horen. De adviezen over het leven en zijn theorie ervan kon ik altijd moeiteloos toepassen op jou, nu ging het over mij en kwam ik erachter dat er diep van binnen iets zat wat mij tegenhield om echt ergens voor te gaan. De liefde moet nog maar even op mij wachten, ook al dacht ik er zo klaar voor te zijn. Eenzaamheid is niet een makkelijk gevoel om mee om te gaan en de weg er vandaan is lang en moeizaam. Ik voelde me kwetsbaar en liep na een bijzondere afsluiting verward naar buiten. In vier dagen tijd werd ik onderuit gehaald om beter dan ooit op te staan en te kiezen voor mijzelf. Ik krijg kansen waar ik nog niet teveel over kan vertellen, advies en hulp en sta zonder angsten aan de voet van een berg. Ik wil klimmen, maar vond nooit een doorzettingsvermogen. Ik wilde reizen maar wist niet waarheen, ik wilde mijn passie volgen maar twijfelde bij elke nieuwe stap. Ik wil graag geliefd zijn, een fijne man vinden en realiseer me nu dat deze leegte niet gevuld kan worden door welke man dan ook. De balans tussen wat van jou is, wat normaal is voor je leeftijd en wat je overal ziet om je heen vond ik maar moeilijk te vinden. Om mij heen groeien gezinnen, mijn neefje en nichtje lopen al en zelfs mijn kleine broer gaat dit jaar trouwen. Je gaat je afvragen wanneer het voor jou komt wat je blik doet vertroebelen tot je wakker wordt geschud. Ik stelde mijzelf de vraag: “Wat als ik de liefde vind, ben ik er dan klaar voor?” In alle eerlijkheid was mijn antwoord ‘nee’. Geduld en vertrouwen leren voelen is echt wel even andere koek.
Kijk goed in de spiegel
Dat ik zoveel rust heb kunnen vinden, vrede heb gemaakt met dit vreselijk herkenbare stuk waar ik zoveel mensen mee zie worstelen is een verademing in deze nieuwe fase van mijn leven. Het is nu mijn tijd, zonder afleiding zonder verdriet met alle hoop die ik in me heb voor de toekomst. Je kunt niet verwachten dat je altijd krijgt wat je wil, als je niet zeker weet of dat wat je wil vanuit een oprechte wens komt. Kijk maar eens naar binnen, of goed in de spiegel. Is dat verdriet wat je ergens hebt van iets ouds of iets nieuws? Zijn je wensen wel realistisch en van jou? Wil je echt antwoorden of durf je dat niet aan?
Hello Pushkar
In Pushkar, de mooie stad waar ieder jaar mensen komen baden in het heilige meer begint alles langzaam te zakken. Wat is er veel gebeurd en wat was het belangrijk voor mij om dit allemaal mee te maken. In de straten zie je de schade van het Holy festival nog op de grond, roze gebieden wisselen de grijze stenen af met veel koeienpoep en overal lopen beesten. Het meer is adembenemend en die avond kijk ik vredig naar de zon die hier onder ceremoniële muziek achter de bergen zakt. Ik begin mijn onderzoek naar brass en vind prachtige dingen. Nu alles meer op zijn plek is gevallen lijkt mijn onderzoek ook makkelijker te gaan. Ik maak hier en daar nog wel eens fouten en ben volgens Patrick veel te goed van vertrouwen. Als ik met de grote jongens om de tafel wil zal ik harder moeten worden zonder mijzelf te verliezen. We zijn al meer dan een week volop zaken aan het doen, gaan op tijd naar bed en de cocktails die mijn werkschema wel eens afwisselde in Goa lijken mijlenver weg. Mijn focus is hier nu anders, ik geniet nog steeds van de mooie momenten om mij heen, maar mijn afleiding is scherper en gericht. Je kunt hier safari’s doen en we zitten vlakbij de woestijn. Op de berg die vanaf het meer goed te zien is staat een kleine heilige tempel waar een baba zich heeft gevestigd om mensen te zegenen. Veel mensen beklimmen deze berg bij zonsopgang. Foto’s worden niet zo gewaardeerd in Pushkar en hoewel ik ontzettend veel mooie dingen heb gezien die ik had vast willen leggen heb ik er wel vrede mee dat ze enkel in mijn hoofd zijn opgeslagen.
Pushkar heeft iets bijzonders en de sfeer spreekt mij erg aan. Een onrustig gevoel van de dingen die ik had willen doen kriebelt naar boven. Reizen is ook leren loslaten. Bij een reis vol met werk en de tijd die begint te dringen is dit een goede les om weer even te zien. Mijn klok begint te zoemen, maar jezelf niet meer toestaan te genieten omdat je haast hebt is zonde voor alles wat je doet. Ik moest leren dat ik hier ooit nog terug kan komen, dat de toekomst open is en het moment het moment. Er staat een tiendaagse vipassana op mij te wachten in de bergen van Dharamsala. Er is een vuurtje gaan branden met het besef dat ik dit ook echt ga doen.
Als je luistert naar de wind
We reizen terug naar Jaipur, waar ik mijn samples ontvang, de laatste dingen doorspreek met Bobby en dezelfde dag nog een bus boek naar Delhi. Het is een fenomenaal gevoel om een ring in je handen te hebben waar er nog vele van gemaakt zullen worden voor mijn eigen shop. De gebeurtenissen beginnen te zakken terwijl ik mijn voeten laat rusten en mijn ogen sluit. In deze kleine cabine in een overvolle bus, met je tassen dicht tegen je aangedrukt en een groot gebrek aan ruimte voel je de moeheid verspreiden door je hele lijf. We nemen afscheid in Delhi, na een intens heftige tijd. We zullen elkaar echt wel weerzien en een zakelijke toekomst krijgt kleur. We hebben keihard gewerkt. Ik ben dankbaar dat Patrick hier deel van was. Zonder hem had ik dit nooit zo kunnen doen. Bijzonder dat je vanaf niks ineens drie weken samen bent, elkaar ontzettend goed leert kennen en precies geeft wat de ander zoekt. India is magisch, alles gebeurt met een reden en de gedachtes die je hebt kunnen daadwerkelijk worden gehoord. Ik had het nodig om te vallen, ben gewond en gebroken maar voel me tegelijkertijd sterker dan ooit. Zonder dat ik een vraag had waaide hier het antwoord met volle windkracht mijn turbulente leventje in. Ik ben er stil van.
