Jezelf ontdekken in Bolivia

Op een kleine helling voel ik ineens dat een soort tik ervoor zorgt dat mijn pedalen beginnen te trillen. In de drukke stad La Paz in Bolivia, die overigens fantastisch is om te bezoeken is het niet makkelijk rijden. Laveren in het verkeer is een sport en de heuvel achtige wegen die je dwars door de bergen sturen zijn in druk verkeer allemaal hetzelfde trucje; de helling proef. Laat ik daar nou net zo dol op zijn!!

Camper trip met Holiday Rent

De 4×4 waar mee we al meer dan 3000 km mee hebben afgelegd is tot nu toe mijn beste samenwerking met een man ooit: we hebben hem Juan genoemd. Juan is een trouwe baas en ondanks de kou en de uitdagingen onderweg een heerlijk huis om mee te nemen. We hebben dwars door Chili gereden, zijn de grens overgegaan naar Bolivia hebben al een dakar achtige ervaring van twee dagen gehad op de meest onbegaanbare wegen ooit en zijn keurig beland waar onze planning ons heen heeft geleid…

Het stoplicht gaat op groen en de autos voor me gaan weer rijden, ik moet een stukje klimmen en stap vol op mijn gas. In plaats van vooruit rijden we achteruit en dat keer drie. Ik blijf opnieuw het gas indrukken en kom steeds dichter op de auto achter mij.. Deze camper is zwaar en groot en ook al is de heuvel niet stijl we rollen steeds een stukje verder naar beneden! Inmiddels staan er mensen naast ons raam wild te zwaaien en Mar die naast me zit roept ook wild; gassen!

Dat lukte dus niet!

Er is een vriendelijke Boliviaan naast ons die het verkeer achter ons weg leidt. Hij maakt wat gebaren en gaat achter de auto staan om mij te helpen. Ik rijd al weken op enkel twee zijspiegels en ben best behendig geworden: ik steek hem achteruit tegen de stoep aan, zet hem op de handrem en haal diep adem. Het besef begint door te dringen, we staan midden in een enorm grote stad op een heuvel met een kapotte camper. Hoe dan?

We moesten omrijden vanwege een blokkade op de weg die we eigenlijk wilde rijden, een weg die ook wat beter was geweest voor ons en Juan; niet dwars door de stad en minder heuvels. Je bent niet zo heel erg wendbaar met een huis op je dak en de stad is niet de beste plek om te zijn.

Wat moet je dan doen?

Er staat een agent op de hoek die wild op ons af komt lopen. Rijbewijs roept hij zonder gedag te zeggen. Ik sta nog een beetje na te trillen van deze toestand en geef hem onze papieren. Je moet weg hier zegt hij. Tja, dat zou ik wel willen!! Er schieten wat mensen te hulp en dezelfde man vertaald voor ons dat de auto stuk is en komt naast me staan. Hij belt wat mensen, helpt me met wat vragen en kan uiteindelijk niks voor ons doen. Ik besef me maar weer al te goed hoe goed wij in Nederland alles geregeld hebben.. De ANWB is top hoor! Gewoon een telefoontje en je wordt geholpen. Ik snap ook niet waarom de agent ons niet verder wilde helpen en even vragen we ons af wat we nu in godsnaam moeten doen?! Er is dus geen standaard telefoon nummer, je kunt uiteraard een “tow service” vinden, maar er zijn er vele en niemand hier in de buurt kent er een.. Ik loop terug naar de agent midden op het drukke kruispunt om te vragen of hij ons kan helpen en hij knikt. Al tien minuten staat hij in zijn Boekje te bladeren. Onder zijn pet vandaan zie ik dat hij wat mompelt in zichzelf. Mijn geduld wordt zwaar op de proef gesteld. Hij zal toch wel weten waar in zijn boekje dat nummer staat? Na zoveel verschillende landen ben ik lang wachten echt wel gewend, maar een verschil in praktisch denken, de dingen die voor “ons” zo gewoon zijn moet je ook hier helemaal laten varen.. Het werkt allemaal anders. Of niet. Dat weet je nooit…

Het fijne van een georganiseerde reis

Hierbij wil ik een grote ode brengen aan Holiday Rent. Het verhuur bedrijf wat mij op pad heeft gestuurd met deze fantastische auto, ze hebben ons tot nu toe zo fijn geholpen! Ik bel met Juan. (ja echt, zo heet ons contact in Chili, dat wisten wij ook pas later toen we onze 4×4 al een naam hadden gegeven voor deze maand. Je bouwt toch een band op he, met zo’n auto) Juan is de held van de dag. Meteen gaat hij aan de slag.

De avond valt in La Paz en om ons heen zitten vrouwen met marktwaar. Sieraden, ondergoed, broodjes en schoenen.. het ligt allemaal door elkaar. Als de Guarda Municipal langskomt bergen ze alles snel op en verdwijnen ze in de grote drukke straat. Het is net als Parijs. Een half uur later zit iedereen er weer. We kunnen alles gelukkig warm vanuit onze auto aanschouwen en zijn een grote attractie voor de mensen om ons heen. Het vrouwtje met haar flesjes Cola en Fanta kent ons al, de dame bij de WC moet lachen als ik voor de vierde keer kom plassen en om de auto heen staan er nog steeds mensen nieuwsgierig te kijken.

Veel bekijks!

Net voor het echt donker wordt komt er een enorme volkswagen truck aangereden met zwaailichten. Met grote inspanning trekken ze onze camper op de truck, zetten hem vast en gebaren ons in de cabine te komen zitten. De collega van Orlando, een super behendige man en ervaren “helling proever” gaat achterop staan om alles in de gaten te houden. We kunnen er inmiddels om lachen en rijden dwars door de drukke stad in een slakkengang met veel bekijks naar de garage.

Het thema van de dag is wachten

Uren zaten de vrouwtjes om ons heen met hun kleedjes. Wel 17 keer is er een vrouwtje langs gelopen met kleine plastic bakjes met roomijs en gelatine. Uren achtereen boent het meisje bij de WC de brillen en dweilt ze de vloer. De agent staat nog steeds de fluiten als we weg rijden. Als dit uren je toneel is ga je alles overdenken. Waarom is het toch zo ontzettend moeilijk voor ons als mens om niks te doen?

Geen Machu Pichu

Het kan goed zijn dat ik de top van de Machu Pichu net niet ga halen, dat het fenomenale uitzicht nog niet aan mij is besteed… Maar dat geeft niet, ik wacht al zo lang, dat kleine beetje tijd kan er ook nog wel bij! Peru is zon land waar ik geen verwachting van heb, waar ik ooit nog wel eens terug kom, waarin alles nog kan en de magie toch wel waait; waar geduld waarschijnlijk geen kunst is maar het leven.

Na dit turbulente avontuur is Marnienke zelf door gereisd naar Peru en heb ik de auto terug gereden naar Chili.

Lees hier het avontuur van mijn solo terug reis!

Ondertussen kun je genieten van de beelden van Noord Chili, Bolivi en toch een klein beetje Peru.

“I’m a big believer in winging it. I’m a big believer that you’re never going to find perfect city travel experience or the perfect meal without a constant willingness to experience a bad one. Letting the happy accident happen is what a lot of vacation itineraries miss, I think, and I’m always trying to push people to allow those things to happen rather than stick to some rigid itinerary.”

― Anthony Bourdain